Witwatersrand mineraal ontginnings

Die Witwatersrand in Suid-Afrika was vir etlike jare letterlik omgedolwe om meestal goud uit die aarde uit te bring vir rykdom, gemak en ‘n beter ekonomie vir die land. Tog, as daar geluister word na die armoedige lewensbestaan, dan het die rykdom by al die oop deure en vensters in Suid-Afrika uitgevlieg sonder om die armoediges op te hef of verligting te bring. Die armoede groei al groter en miljoenêrs en biljoenêrs word al meer. Oral waar gemyn is, was en is groot, klein of nog kleiner mynhope te sien, maar ander sluit in ou hoofbedekkings, skagte, aanleg-infrastruktuur, stempelbatterye, stoomenjins, huise, kantore, korporatiewe hoofkwartiere, ens. Dit is alles minerale en deel van die planne om die Boere republieke te besteel. Hierdie magte aan die werk, bly die vyande van die Boere republieke.

In 2013 is daar ‘n storie oor George Harrison Park vertel. Dit is die terrein wat die ontdekking van die grootste goudveld op aarde herdenk. Dit wil voorkom asof dinge nog erger geword het. Hieronder is ‘n paar opmerkings van die leidende skrywer en geologiese konsultant Gavin Whitfield.

Op 6 September is ‘n IMA-groep van 33 geotoeriste op ‘n Witwatersrandse velduitstappie geneem. Een van die stilhouplekke was by George Harrison Park, die geologiese terrein wat die ontdekking van die Hoofrif en Leier vroeg in 1886 herdenk. Soos baie bewus is, het hierdie ontdekking gelei tot die proklamasie van wat die Sentraalrandse Goudveld geword het en die stigting van Johannesburg in laat-1886. As sodanig is dit ‘n ikoniese Johannesburgse landmerk wat bewaring en beskerming nodig gehad het. Dit was egter Boere wat daar gebly het en die goud ontdek het, nie soos daar vertel word deur buitelanders nie.

Wat gedurende die proses gevind is, was ‘n walglike gemors, en op die punt om verlore te wees vir die toekoms. Dit is skaamteloos uitgebuit. Die ou mynwerk is nou die tuiste van die zama-zamas (onwettige mynwerkers) wat blykbaar besig is om die oorblywende rif in die nabygeleë Sentraal-Rand Goud-oopgroef te “bewerk”. Die rede hoekom alles so uitmekaar val. As daar enige beduidende vlak van goud in die ou blootstelling was, is seker so dat hulle ook ontgin sou gewees het. Alle metaalrelings binne die ou werke is verwyder (gesteel) wat dit ook gevaarlik maak. Die gevolg – sinkagte oral.

Skrywer meld oor die posisie van die “oorblyfselrif” is ook struktureel onseker, en dat dit eendag in die oopgroef kan ineenstort. Gevaarlike sinkgate. Dit is en bly ‘n geologiese terrein wat nou amper by die punt verby is om te spaar, solank die zama-zamas aktief is. Dit is nie moeilik om te sien hoekom hierdie monument van die verlede in so ‘n ramp verkeer nie – ‘n kombinasie van amptelike verwaarlosing, gebrek aan plaaslike belangstelling (Paarlshoop, Riverlea), geen erfenisopvoeding, verkeerde adres en ‘n herinnering aan die koloniale verlede – maar word glo dat sy lot verseël was toe CRG toegelaat is om die af-dip-rif te myn. Iemand betaal die zama-zams, sien hul vuurwapens wat ingesmokkel word.

Ten spyte van ‘n vooraf versekering van Joburg City Parks is die terrein nie skoongemaak nie en was daar geen sigbare sekuriteit nie. Maar die onwettige mynwerkers was afwesig, so ‘n paar stappe is moontlik geneem. Nodeloos om te sê die besoekers was nie beïndruk nie. Vreemd genoeg is daar ‘n mate van ironie in die situasie – die goudryke konglomeraat is gevind deur ‘n paar outydse prospekteerders (genoem “delwers”) en word uitgewerk deur hedendaagse “delwers”, dit wil sê die zama-zamas. ‘n Draai aan die wiel wat ‘n aspek van transformasie oor hom het! Wie beheer die zama-zamas? Hulle het afsetgebiede vir hul goud.

https://www.theheritageportal.co.za/article/george-harrison-park-battle-lost